Kolejna wspaniała okazja, by zobaczyć sztukę teatralną przygotowaną przez nasz lokalny, amatorski teatr – Scenę Teatralną przy Sokole w Starym Sączu.

„Trzy Światy – ich biuro” to przedstawienie, które powstało na podstawie fragmentów sztuki „Trzy światy” Urszuli Kozioł, znanej głównie jako poetka, ale tworzącej także dramaty w latach 60′, 70′ i 80′ ubiegłego wieku oraz Sławomira Mrożka, którego nikomu przedstawiać nie trzeba. Reżyserii podjęli się Elwira Michalska i Mieczysław Filipczyk.

Premierowy pokaz sztuki miał miejsce podczas tegorocznej 27. edycji Jesienny Festiwal Teatralny. Jeśli ta premiera umknęła Państwa uwagi – zapraszamy serdecznie 28 listopada o 17:00 do starosądeckiego Sokoła.

Bilety w cenie 25 PLN dostępne na www.ekobilet.pl/ckis oraz w informacji turystycznej (Rynek 5). 

OBSADA:  Jolanta GRUCA, Stanisława MARDUŁA, Krystyna SZEWCZYK, Anna LIPKA, Sara SOBCZAK, Barbara SOBOŃ-GURBA, Sławomir BODZIONY, Kamil JAKUBOWSKI, Nikola BIROŚ, Wiktoria BOŁOZ, Amelie FOLGAR, Klaudia KUROWSKA, Małgorzata OGORZAŁY, Izabela OLEKSY, Alex OLSZOWSKI,   Julia RUCIŃSKA.

To oryginalna literatura mocno zakorzeniona w teatrze absurdu, zadającą istotne pytania o naturę ludzkiego dialogu, a tak naprawdę o jego rozbicie, przejawiające się w zaburzonej komunikacji. Takim też absurdalnym i groteskowym językiem posługują się postaci przedstawienia „Trzy światy – ich biuro”, zamknięte w przestrzeni „ni to strychu – ni szopy”, pełnej także dziwnych akcesoriów i przedmiotów.  Akcja spektaklu osnuta jest głównie wokół zakazu gry w piłkę, wydanego przez władczą Contessę, chociaż to tylko punkt wyjścia do ukazania uniwersalnych mechanizmów sprawowania władzy i wiecznego buntu przeciwko niej. W oś fabularną sztuki wplecione zostały przez autorkę pozbawione większego sensu wypowiedzi i slogany, a przez realizatorów spektaklu także cytaty z „Indyka” S. Mrożka, wywołując poprzez ten zabieg niewątpliwy efekt komiczny. Ale sens nadrzędny i wymowa przedstawienia – pozostawiające odbiorcy duży margines własnej indywidualnej interpretacji – pozostają o wiele poważniejsze, w kontekście ludzkiej komunikacji a przede wszystkim egzystencji.